انگولک‌چی!

بازتاب ـ رفسنجاني: در برابر دولت و مجلس كوتاه مي‌آئيم، اما …

انگولک‌چی ـ پدر ملت را در می‌آوریم!

بازتاب ـ اتهام «بامزة» يک ايراني در آمريكا: خريد سلاح براي دشمن احمدي‌نژاد!

انگولک‌چی ـ اگر برای دوست احمدی‌نژاد می‌خرید که «اتهام» نمی‌شد!

بازتاب ـ رسوائي جنسي سناتور جمهوري‌خواه آمريكا

انگولک‌چی ـ بی‌دلیل نیست «انتخابی‌فرد» رفت آمریکا!

گسست و ارتباطات!

خبرگزاری‌ها اعلام می‌دارند که ده‌ها طرح مخابراتی امروز به وسیلة احمدی‌نژاد، رئیس دولت اسلامی به صورت همزمان در ایران «افتتاح» شده. در اینکه توسعة فناوری مخابرات و اطلاعات یکی از مهم‌ترین دستاوردهای بشر طی 5 دهة اخیر است، جای بحث و سخن باقی نمی‌ماند؛ اینکه گسترش ارتباطات، در بطن روابط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تأثیرات بسیار عمیقی بر جای خواهد گذاشت نیز، نمی‌تواند مورد تردید قرار گیرد. در واقع، مطلب اساسی و پایه‌ای در این میان، نه بحث در مورد لزوم گسترش ارتباطات است ـ که این گسترش نهایت امر خواه ناخواه بر تمامی کرة ارض سایه خواهد انداخت ـ و نه میدان دادن به تردیدها و اما و اگرها در تأثیرات فزایندة نقش گسترش ارتباطات بر فرهنگ جامعه ـ این تحولات تغییراتی عظیم در روابط میان افراد، بنیادها و محافل ایجاد خواهد کرد ـ مسئله فقط اینجاست که، در قلب گسترش شتابزده در مبادلات و ارتباطات هدف نهائی چه می‌تواند باشد؟ و اینکه هر یک از جوامع مختلف جهان، از چنین تحولاتی چه نتایجی می‌توانند به دست آورند؟

«براندبورگ» در بغداد!

روزنامة گاردین، چاپ انگلستان، امروز به بررسی سخنان جرج‌ بوش، رئیس جمهوری ایالات متحد، در مورد ایران و بحران عراق پرداخته. جرج بوش، همانطور که عادتاً در مورد مسائل جهانی اظهار نظر می‌کند، اینبار نیز از «گریزهای» سیاسی و تبلیغاتی خود دست بر نداشته؛ جنگ ویتنام، جنگ دوم جهانی، فاجعة برج‌های دوقلو، و … بر این بیانات سایه‌های سنگین خود را همچنان حفظ کرده‌اند. اینکه امروز، رئیس جمهور ایالات متحد از مستمعین «انتظار» دارد، بحران عراق را در آئینة جنگ دوم جهانی و یا عواقب جنگ استعماری ویتنام بنگرند، و یا «اطمینان» می‌دهد که «عقب‌نشینی» ارتش آمریکا از عراق یقیناً به فاجعه‌ای همسان کشتار «خمرهای سرخ» در کامبوج منتهی خواهد شد، در کمال تأسف با واقعیات تاریخی، اجتماعی و حتی استراتژیک فاصلة بسیاری دارد. این سخنرانی، که در بطن آن‌ جرج بوش، گریزی هم به فناوری «هسته‌ای» ایران زده، از بحث در مورد مسائل منطقه در چارچوبی که می‌توان آنرا «واقع‌گرایانه» تلقی کرد، هر لحظه فاصله می‌گیرد، تا هم بتواند توجیه‌گر حملات نظامی و سقوط حاکمیت در کشور عراق باشد، حاکمیتی که هیچگونه ارتباط «تأئید» شده با القاعده نداشت، و هم با بزرگ‌نمائی «قدرت» هسته‌ای ایران، احیاناً توجیه‌ دیگری جهت اعمال سیاست‌های نوین بجوید؛ این جرج‌ بوش، یادمان نرفته، تا چند وقت پیش از «مذاکرات» بغداد ـ مذاکرات میان هیئت‌های سیاسی ایران و ایالات متحد ـ پشتیبانی هم صورت می‌داد!

آمریکا در راه سوم!

عراق به تدریج در دامان گردابی از بحث‌های ضد و نقیض و فراگیر سیاسی گرفتار می‌آید. مالکی، نخست وزیر فعلی دولت اشغالگر، یا آنطور که رسانه‌های حکومت اسلامی ترجیح می‌دهند، المالکی، اینک لبة تیز حملات خود را متوجة سخنگویان حزب دمکرات آمریکا و وزیر امور خارجة فرانسه کرده! جای تعجب بسیار است، چرا که به احتمال زیاد، در آیندة نزدیک همین مالکی، حتی اگر قدرت را هم ترک گوید، در صورت باقی ماندن در ساختار سیاسی حاکمیت عراق می‌باید با این «حزب» حشر و نشر و گفت و شنود سیاسی برقرار کند. شرایط «ضدونقیضی» از این دست نشان می‌دهد که می‌باید مشکل را در ابعاد دیگری مورد بررسی قرار داد، چرا که در این مورد ویژه، برخورد مستقیم راهگشا نیست! چگونه مالکی به خود اجازه می‌دهد حامیان اصلی حاکمیت فعلی عراق ـ سیاستمداران ایالات متحد ـ را اینچنین مورد انتقاد و حمله قرار دهد؟ آیا وی و دوستان سیاسی‌اش، خارج از همین سیاستمداران، حامیان دیگری در اختیار خواهند داشت؟ این سئوال در شرایطی مطرح می‌شود که ارتش آمریکا علناً برنامه ریزی جهت خروج آنی از عراق را نیز متوقف کرده!

انگولک‌چی!

بازتاب ـ نامة عاشقانة رهبر انقلاب به آيت‌الله بهجتي

انگولک‌چی ـ دیگر تردیدها بر طرف شد!

بازتاب ـ ابزار براندازي جمهوري اسلامي در دست آمريكا نيست

انگولک‌چی ـ از قدیم گفته‌اند، «هر آنکس که دندان دهد، نان دهد!»

بازتاب ـ رفتار كريمانه امام خميني (ره) با «تندترين» منتقدان

انگولک‌چی ـ رفتارشان را که با «کندترین» قبلاً دیدیم!

بازتاب ـ فيلم جديد روس‌ها: چنگيزخان مغول، حامي صلح!

انگولک‌چی ـ فیلم جدید حکومت اسلامی: کریم‌خان خمین، حامی بشر!

عراق و دخترپادشاه!

با بررسی حوادث و نگاهی به اخبار رسانه‌های رسمی در سطح بین‌المللی، می‌توان گفت که برنامه‌های کاخ‌سفید ظاهرا در بن‌بست قرار گرفته. همانطور که پیشتر گفتیم، تا چند روز پیش، از شواهد چنین بر می‌آمد که ایالات متحد قصد آن دارد منطقه را ترک گوید. این استنباط بر این پایه صورت گرفته بود که تمامی جریانات منطقه‌ای در این مسیر گام بر می‌داشت: سفر نخست‌وزیر عراق به ایران، اظهارات هاشمی رفسنجانی در مورد مذاکره با آمریکا بدون هیچ پیش‌شرط، مذاکرات دولت احمدی‌نژاد با اشغالگران آمریکائی در بغداد و … همگی نشان می‌داد که برنامة خروج در حال تکوین بود! ولی به صورتی کاملاً غیرمنتظره، در شرایطی که وزیر امور خارجة دولت تازه به قدرت رسیدة فرانسه در دیداری سه روزه، به بغداد رفت ـ در چنین شرایطی، و با در نظر گرفتن عدم حضور نیروهای نظامی فرانسه در عراق، دیداری سه روزه عملاً خارج از هنجارهای سیاسی است ـ ناگهان بحران به صورتی تازه در بطن روابط جهانی «ظاهر» شد. ارتش روسیه پروازهای استراتژیک خود را شدت می‌بخشد، و دست به مانورهائی نظامی در مرزهای آمریکا می‌زند، و به گفتة تایم، نیروی هوائی روسیه حتی به آسمان کشور انگلیس نیز تجاوز می‌کند ـ تنها رسانه‌ای که این خبر را بازتاب داده، خبرپراکنی رسمی روس، «نووستی» است!

جبهة شکست‌خوردگان!

همانطور که حدس زده می‌شد، دولت جدید فرانسه در مورد جنگ عراق و دیپلماسی ایالات متحد در این کشور، که عملاً در این جنگ به بن‌بست‌ رسیده، دست به همیاری با آمریکا زده؛ در رأس این اقدامات می‌توان حضور وزیر امور خارجة فرانسه، برنارد کوشنر را در بغداد مورد نظر قرار داد. کوشنر که یک چپگرای شناخته شده در فضای سیاست داخلی و خارجی فرانسه است، اینک در مقام وزیر امور خارجة یکی از راستگراترین دولت‌های تاریخ جمهوری پنجم، قصد «نقش‌آفرینی» در بحران عراق دارد! این عمل به احتمال زیاد در ابعاد سیاسی و اجتماعی بدون بازتاب نخواهد بود، و خصوصاً تا آنجا که به وجهة کشور و ملت فرانسه مربوط می‌شود، بازتاب‌های بسیار تند مسلماً قابل پیش‌بینی است. خصوصاً که همزمان شاهد شکل‌گیری چند قطب سیاسی بر محور مسائل عراق هستیم؛ حضور چشم‌گیرتر از گذشتة دولت احمدی‌نژاد در کنار دیپلماسی روس و کشور سوریه؛ هماهنگی‌های سیاسی، نظامی و حتی اقتصادی از جانب دولت مالکی با حکومت اسلامی و حکومت بعث سوریه، و از همه مهم‌تر موضع‌گیری‌های انگلستان، یا بهتر بگوئیم روزی‌نامة «ایندیپندنت»، از زبان مقتدی‌صدر، «روحانی» ظاهراً‌ تندروی شیعة عراق در مخالفت با دولت مالکی!

«نرمش» و 28 مرداد!

امروز در سالروز کودتای 28 مرداد که نهایت امر زمینه‌ساز بحران و غائلة 22 بهمن شد، در مورد این تجربة تلخ تاریخی، مطلبی نخواهیم نوشت. دلیل آنکه سال پیش درست در همین روز و در بررسی احوالات و خلقیات ایرانیان، و در مورد حوادث 28 مرداد نوشتیم و بسیار سخن گفتیم، هر چند بررسی‌های ما محدود است، و مسلماً‌ دیگران در حال و آینده نظراتی متفاوت خواهند داشت. ولی تحولات سیاسی و امنیتی، در جامعة ایران به صراحت به سوئی گام بر می‌دارد که می‌تواند برخوردی نوین، و نه صرفاً تاریخی و تحلیلی، با مسائل و دقایق کودتای 28 مرداد را الزامی کند. چند روز پیش، محمود هاشمى شاهرودى، که اینک به یمن «نیم‌عمامه‌ای» بر سر، و دستاری بر شانه، رئیس قوة قضائیة حکومت اسلامی شده، در «انتقاد» از سیاست‌های دولت بر منبر رفته بود.

الیزه و هنجارها!

با گذشت چند ماه از انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه، دلایل «جادوئی» به قدرت رسیدن فردی به نام «نیکولا سرکوزی» به تدریج از پردة ابهام بیرون می‌افتد. در عمل، حاکمیت فرانسه با بیرون کشیدن سرکوزی از صندوق‌های رأی، جهت امتداد سیاست‌های راستگرایان فرانسه سرمایه‌گذاری بسیار پر مخاطره‌ای صورت داده؛ این مخاطرات امروز در صحنة بین‌الملل به صراحت خود را نشان می‌دهد. نخست اینکه تغییر سیاست آمریکا در منطقة خاورمیانه، که اینک به تدریج با قبول شکست نظامی در عراق و افغانستان عجین شده، مسلماً‌ در اتحادیة اروپا بدون بازتاب نخواهد بود. چرا که اتحادیة اروپا یکی از شرکای مستقیم ایالات متحد است، و امتداد منافع این «اتحادیه» را نمی‌توان خارج از پیروی‌ سیاسی و اقتصادی دولت‌های عضو بازار مشترک اروپا از مواضع کاخ‌سفید ارزیابی کرد. در شرایطی که دولت انگلستان عملاً در برابر معضلات بیشمار سیاسی که دوران تونی بلر برای کشور به ارمغان آورده، در ارتباط با مسائل جهانی در «سکوت» مطلق سیاسی فرو افتاده؛ در شرایطی که عملاً دولت روسیه با پس زدن ایالات متحد از روابط آسیائی و اروپائی خود، آغاز نوع دیگری از «جنگ‌سرد» را در صحنة دیپلماتیک «معرفی» می‌کند، حضور یک رئیس جمهور در کاخ الیزه،‌ که عملاً خارج از تمامی هنجارهای رایج صورت گرفته، می‌تواند تحلیل‌های جالبی به همراه آورد؛ خصوصاً آنکه، حضور ناهنجاری‌های فعلی در رأس تصمیم‌گیری قوة مجریة فرانسه، درست به دنبال نقش‌آفرینی‌های «جهانی» این کشور در دورة گذشته صورت می‌گیرد. دوره‌ای که همین حکومت راستگرا، جنگ عراق را محکوم کرده بود، و خواستار عدم شرکت کشورهای دیگر در این جنگ استعماری می‌شد!

شانگهای و فروپاشی!

در شرایطی که بازار اوراق بهادار در سراسر جهان در راستای تغییرات «کلان‌سیاسی» در مواضع هیئت حاکمة آمریکا، در حال تنظیم ارزش‌های «پولی» بازار با سیاست‌های جدید و احتمالی‌اند، و همزمان بلندگوهای سرمایه‌داری جهانی از این «تنظیمات» آگاهانه و عامدانه، همچون دفعات گذشته، تحت عنوان «بحران» مالی نام می‌برند، شاهدیم که این به اصطلاح «بحران»، در بطن جامعة ایران صورت یک «گردباد» واقعی و سیاسی به خود گرفته. حضور احمدی‌نژاد، رئیس دولت اسلامی، در کنار ولادیمیر پوتین، و رهبران چین و هند، در نشست «پیمان شانگهای»، مسلماً محوری جهت سیاستگذاری‌های جدید در منطقه خواهد شد، و همانطور که دیدیم، در عمل، شرکت حکومت اسلامی در این «نشست» در ارتباط مستقیم با برکناری ـ بخوانیم «اخراج» بی‌حرف و گفتگوی ـ دو وزیر «سنتی‌تر» دولت، در ارتباطی تنگاتنگ قرار گرفت. این دو وزیر که «مأموریت‌های‌شان» اینک از جانب برخی محافل «سنتی‌تر» در بطن حاکمیت مورد «حمایت» شدید قرار گرفته، در عمل فدای حضور احمدی‌نژاد در نشست «پیمان شانگهای»‌ شده‌اند. و همزمان با حضور رئیس دولت اسلامی در کنار قدرت‌های جهانی در این نشست، عکس‌العمل هیئت حاکمة آمریکا، در برابر سیاست‌های نوین منطقه به نمایش در می‌آید، و کاخ‌سفید سخن از تروریست خواندن سپاه پاسداران به میان می‌آورد. و یا حداقل می‌باید اذعان داشت که برخی رسانه‌ها در داخل و خارج ـ به طور مثال، بی‌بی‌سی و گاردین در انگلستان ـ سعی تمام دارند که این مطلب را، حتی پیش از تأئید رسمی منابع آمریکائی‌ آن، علناً در بوق و کرنا بگذارند! فی‌الواقع، اهداء نشان «تروریست»، به تشکیلات «سپاه‌پاسداران»، از طرف کاخ سفید و برخی محافل سنا و مجلس نمایندگان در آمریکا، از آندسته سیاست‌ها نیست که همه روزه شاهد شکل‌گیری‌شان در سطح جهانی باشیم!