ارتش و سیاست!

بار دیگر «مقامات» حکومت اسلامی، در بیاناتی مشروح، «مأموریت» سیاسی سپاه‌پاسداران را به ملت ایران گوشزد می‌کنند! بر اساس این سخنان، سپاه‌پاسداران صرفاً یک بنیاد نظامی نیست و وظیفة اصلی آن در «شرایط فعلی»، دفاع از دستاوردهای «انقلاب اسلامی» عنوان می‌شود. مسلماً چنین ترهاتی را فقط می‌توان از زبان یکی از همین پاسداران الکن حکومت امام‌زمان شنید، چرا که هر انسان عاقل و فهمیده می‌داند که یک بنیاد نظامی خارج از مأموریت سیاسی اصولاً نمی‌تواند موجودیت فیزیکی داشته باشد. کدام ارتش دنیا را این «آخوندک‌ها» نشان کرده‌اند که عملیات‌اش صرفاً از ابعاد نظامی برخوردار بوده؟ ولی تا آنجا که می‌توان به تحلیل «ترهات» عملة فاشیسم در ایران عنایتی هر چند کوچک نشان داد، می‌باید عنوان کنیم که این «بیانات» تکرار مکررات از جانب دستگاهی سرکوبگر است که امروز به صراحت می‌داند تا چه حد در افکار عمومی تنها، منزوی و منفور شده. در تأئید این موضع‌گیری شاهدیم که خبرگزاری فارس، امروز از قول «فرماندة كل سپاه» عنوان می‌کند:

«مأموریت اصلی سپاه در حال حاضر مقابله با تهدیدات داخلی است!»

سوسیال‌نوکریسم!

در روزهای اخیر تمایل شدیدی از طرف دولت احمدی‌نژاد در چرخش به سوی آمریکا و سیاست غرب به چشم می‌خورد. در امتداد همین نزدیکی دیپلماتیک به غرب، شاهدیم که علیرغم سروصدای تبلیغاتی برخی محافل آمریکائی، در مخالفت با مسافرت احمدی‌نژاد به نیویورک، در عمل، این سفر نه تنها در چارچوب اجلاس عمومی سازمان ملل برگزار می‌شود، که شامل سخنرانی «مضحک» رئیس دولت اسلامی در دانشگاه کلمبیا نیز شده است. در اینکه فردی چون احمدی‌نژاد، در مقام یکی از «لباس‌شخصی‌های» حکومت اسلامی، و به عنوان سمبلی از سرکوب جوانان به وسیلة نیروهای فاشیستی، اصولگرا و ضدآزادی چگونه می‌تواند در برابر دانشجویان دانشگاه کلمبیا سخنرانی صورت دهد، مسئله‌ای است که چند و چون آنرا می‌باید از کسانی جویا شد که، این «سخنرانی» را ترتیب می‌دهند! در شرایط فعلی، همانطور که چندین ماه پیش در پلی‌تکنیک تهران نیز شاهد بودیم، حضور رئیس دولت اسلامی حتی در برابر دانشجویان ایرانی نیز خالی از اشکال نخواهد بود. این دولت، در شرایطی که شخص احمدی‌نژاد چند روز پیش در برابر سپاه پاسداران اعلام کرده که، خواستار «نهادینه کردن اصل نوکری است»، در وضعیتی قرار نمی‌گیرد که مدعی آغاز بحث و گفتگوئی سازنده با قشرهای جوان و دانشجو در یک جامعه باشد؛ حال این جامعه ایرانی تصور شود یا آمریکائی!

«سپور» و سیاست!

زمانیکه برخی رسانه‌ها، خصوصاً «بی‌بی‌سی»، سخن از بازبینی در سیاست‌های خارجی کابینة انگلستان به میان می‌آورند، خواننده به سرعت روی به جانب معضلات نظامی در عراق و خصوصاً افغانستان خواهد کرد. چرا که، بحران نظامی امروز، یادگار دوران وانفسای تونی‌بلر است، و همانطور که می‌توان حدس زد اگر دولت علیاحضرت در اسرع وقت، راه خروج از این بحران نیابد، «طرف‌های» جهانی نه تنها شکست آمریکا را در این «ماجراجوئی» به معنای واقعی کلمه «تأمین» خواهند نمود که، به دلیل ضعف ساختارهای نظامی و اقتصادی انگلستان در مقایسه با «برادر» متحد آنسوی آتلانتیک، هزینه‌ای که این شکست برای انگلستان در بر خواهد داشت به مراتب از هزینة یانکی‌ها سنگین‌تر است. در همین راستا، شاهد تغییرات وسیع، هر چند غیرقابل توجیه، در ساختار دولت فرانسه نیز هستیم. فرانسه امروز عملاً از نظر سیاسی خود را عمداً در یک «خلاء» کامل قرار داده، تا بتواند با استفاده از شرایطی که چنین «خلائی» تأمین می‌کند، سیاست خارجی را در فضائی کاملاً انعطاف‌پذیر و «متحرک» فعال کند، و از همین طریق امکانات «بازبینی‌های» مورد نظر در سیاست‌های لندن و واشنگتن فراهم شود. به همین دلیل نمی‌باید از اظهارات عجیب و غریب «برنار کوشنر»، در فضای سیاست بین‌المللی فرانسه متعجب شد؛ «کوشنر» با تکیه بر همین «ترهات» عملاً در صدد به دست آوردن نوعی «گمانه» نزدیک به یقین از فضای سیاست بین‌المللی است، تا بتواند با مطرح کردن فرانسه در مقام «طرف» قابل مذاکره، بهترین شرایط ممکن را نهایت امر برای لندن و واشنگتن فراهم کند!

«ادب» در کلمبیا!

در شرایطی که محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت اسلامی در نیویورک به سر می‌برد، همزمان شاهد موضع‌گیری‌های متفاوت دولت‌های غربی نیز هستیم. دولت انگلستان که تا به حال همکاری‌های بسیار نزدیک خود با غائلة طالبان در افغانستان را مخفی نگاه می‌داشت، پس از چندین سال که از به اصطلاح «مبارزة» مسلحانه با خشک‌فکرهای مذهبی در آسیای مرکزی می‌گذرد، اینک نقاب از چهره برداشته. امروز خبرگزاری «بی‌بی‌سی»، بنگاه «سخن پراکنی» دولت انگلیس، به نقل از وزیر دفاع بریتانیا اعلام داشته:

«[به‌دلیل] نفوذ باورهای اسلامی در میان مردم افغانستان، […] نمی‌توان تفکرات طالبان را در این کشور، نادیده گرفت.»

«بازتاب» فاشیسم!

بسته شدن سایت «بازتاب»، که به تدریج صورت قطعی و شاید دائم به خود می‌گیرد، به دنبال بحران‌های درونی حکومت اسلامی صورت گرفته. ولی این عمل نمادی است از یک مجموعه واقعیات سیاسی و اجتماعی که با فناوری‌های نوین مرتبط می‌شود. همانطور که دیدیم، پیشتر از این، مشکلاتی برای چندین سایت دیگر ایجاد شده بود، و در این میان، سایت «ایلنا» ـ خبرگزاری کار ـ نیز به صورت کامل به تعطیل کشانده شد. نمی‌باید فراموش کرد که، مسئلة «ارتباطات»، در بطن یک حاکمیت فاشیستی از مهم‌ترین اهرم‌های برنامه‌ریزی و بهترین شیوه‌ها برای تحمیق توده‌های مردم است. حکومتی که خود را «قیم» و «نگاهبان» ملت و «امت‌اسلامی» معرفی می‌کند، به خود اجازه خواهد داد بر فعالیت‌های سیاسی، دماغی، فرهنگی، ادبی و غیر، نظارت کامل نیز اعمال کند، و این نظارت بر خلاف آنچه می‌نمایانند صرفاً جهت فراهم آوردن زمینة هر چه وسیع‌تر سرکوب و چپاول مردم است؛ ارتباطی با اخلاقیات، ارزش‌ها، و … ندارد.

تولدت مبارک!

باز هم ندای طبل «جنگ» از دکان‌ رسانه‌های جهانی به صراحت به گوش می‌رسد، جنگی بر علیة ایران، جنگی بر علیة اصولگرایان اسلامی، یا جنگی صرفاً برای جنگیدن و پر کردن کیسة زرپرستان غربی و شرقی! چه فرقی می‌کند، از دوران باستان تا به امروز، جنگ یک عارضة هولناک نظام‌های اقتصادی‌ای بوده که به دست بشر پایه ریزی شدند. در اقتصاد برده‌داری، و طی دوران امپراتوری‌های باستان، جنگ‌ها اغلب جهت به دست آوردن نیروی کار ارزان ـ همان بردگان نگون بخت ـ صورت می‌گرفت، هر چند که «عظمت» این امپراتوری‌ها و ابعاد «انسانی» و «پرشکوه» فتوحات سپهسالاران در برابر خدایان و مقدسین دلایل اصلی این جنگ‌ها معرفی شدند. ولی در عمل، یکی از دلایل سقوط امپراتوری‌ها و جهان «پرآوازة» باستان، همان از میان رفتن منابع «تغذیة» بازار‌ برده‌ها بود! پس از نابودی جهان «افسانه‌ای» باستان، در بطن اقتصادی که فئودالیسم مسیحی به همراه آورد، جنگ معنای دیگری یافت. اینبار تصرف سرزمین‌ها، به معنای تصرف رعایا و چنگ انداختن بر مازاد تولید کشاورزی آنان بود، ولی طی همین دوره، ریشة کشتارها و اعمال غیرانسانی بنیادهائی که خود را گاه نمایندگان خدا، و زمانی حافظان مقام شامخ سلطنت و یا تمدن‌های مشخصی معرفی می‌کردند، از چشم مردمان پنهان نگاه داشته شد؛ اینبار «اسلام»، «مسیحیت» و هزار بهانة مردمفریب دیگر دلایل ظاهری آدمکشی‌ها و ویرانگری‌ها شده بود. و امروز می‌دانیم که، هر چند غارت‌ها، کشتارها و دیگر بلایائی که انسان‌ها بر انسان‌ها حاکم کردند، روزگاری ظاهری اعتقادی و عقیدتی یافت، و روزگاری دیگر، سرنوشت شکست خوردگان این جنگ‌ها در ید «قادر متعال» و دالان‌های این دین و آن دین قرار گرفت، جنگ، در مطلع هزارة سوم هنوز با ماست! هنوز یادمان نرفته که، تا همین چند سال پیش جنگ را، شرقی‌های استالینسیتی و غربی‌های به اصطلاح آدام اسمیتی، هر کدام تلاشی در راه «آزادی» ملت‌ها معرفی می‌کردند!

دمرو و «بی‌آبرو»!

ملت ایران تدریجاً به صراحت می‌بیند که، «مرغ جادوئی» دولت ایالات متحد، چه تخم‌های طلائی‌ای برای فرد فرد مردم ایران و منطقه، در دکان سیاست‌بازی‌ها تدارک دیده. حجت‌الاسلام‌های آمریکائی و کراواتی «ترک»، همانطور که دیدیم، دروازه‌های پرافتخار دولت استیجاری و «ناتو پرور» آنکارا را، در راستای «احیای اصول اسلامی» به تصرف در آورده‌اند. بعد هم، یک «تف» غلیظ و چسبناک بدرقة راه80 سال تبلیغات مضحک و «کمالیستی» محافل غرب در مورد ترکیة به اصطلاح لائیک کردند. اینهمه بدون آنکه، حتی یک «قل‌هوالله» هم بدرقة راه ملت «قهرمان» ترک کنند! البته، این آغاز «حرکت» است! چرا که قرار شده، همین حجج کراواتی، طی برنامه‌های قانونگذاری خود، حجاب اسلامی، چادر و چاقچور، نعلین و عبا و دیگر «الزامات» دین مبین را نیز در قانون اساسی ترکیه به مردم بچپانند؛ مشکلات عمدة ملت ترک، همانطور که می‌بینیم به سرعت «برطرف» می‌شود!

شرکت سهامی مزدوران!

با سقوط «تدریجی پروژة» عراق، در سطح جهانی، طرف‌های مختلف و محافل متفاوت، هر کدام سعی دارند که از تبعات سیاسی انفجار این «پروژة»، هر چه بیشتر فاصله گیرند؛ از قدیم گفته‌اند، در جبهة شکست خورده نمی‌باید پافشاری کرد! هر چند عکس‌العمل مضحک دولت فرانسه در این میان، زمینه‌ساز تفریح و مسرت بسیاری از تحلیل‌گران سیاسی شد، می‌باید قبول کرد که اینبار نیز نقش دولت فرانسه، چون همیشه خارج از «هنجارها» بوده. این دولت عملاً نقش مأمور آتش‌نشانی را در حریق‌های سیاسی‌ و معمولاً بی‌سرانجامی که ایالات متحد به راه می‌اندازد، به عهده می‌گیرد، و عمل سرکوزی نیز اینبار خارج از همین «قاعده» کلی قرار نگرفته. ولی ابعاد عظیم استراتژیک، اقتصادی و مالی، در هنگامة شکست یک «قدرت‌جهانی»، و در روند رو به شکست در تحمیل یک حاکمیت استعماری و دست‌نشانده بر ملتی مستقل و بسیار کهن‌سال، مطلبی نیست که به بازی‌های معمول‌ بر روی میزهای طراحی استراتژیک محدود بماند. بارها گفته‌ایم و تکرار می‌کنیم که، بر خلاف آنچه مصطلح شده، «عراق، ویتنام نیست»، به مراتب از ویتنام عظیم‌تر خواهد بود.

بزنگاه جنجال‌ها!

دیروز رسانه‌های غربی، خصوصاً سایت «بی‌بی‌سی»، بر محور اظهارات «برنار کوشنر»، وزیر امور خارجة حکومت فرانسه تحلیل‌های ضد و نقیض فراوان به خوانندگان خود ارائه دادند! در اینکه رسانه‌های «جهانی» نقش دیگری جز «تخدیر افکار عمومی» ندارند، جای بحث نیست، ولی همانطور که در مورد اظهارات کوشنر مشاهده کردیم، «اطلاعات» سراپا کذب «بی‌بی‌سی»، عملاً‌ به معنای شرکت رسانة «رسمی» دولت انگلیس در اعلان جنگ روانی بر علیة ملت ایران می‌باید تلقی شود، جنگی که هم از نظر افکار عمومی جهانی، خصوصاً غربی، به نظر غیرقابل حصول می‌نماید، و هم از نظر ساختارهای امنیتی و نظامی در منطقة خلیج‌فارس، اصولاً‌ یک «حماقت» بی‌عیب و نقص می‌تواند تلقی شود. سئوال اینجاست که آیا کشورهای غربی به سرکردگی ایالات متحد قادرند یک جنگ دیگر بر ملت‌های غربی تحمیل کنند؟ چند روز پیش، در تظاهراتی که بیش از یکصدهزار تن در آن شرکت کرده‌ بودند، «جنگ عراق»، و سیاست‌های جنگ‌طلبانة ایالات متحد در خاورمیانه از طرف مردم آمریکا در شهر واشنگتن به شدت مورد مؤاخذه قرار گرفت. آیا در چنین شرایطی دولت آمریکا می‌تواند به ایران حملة نظامی صورت دهد؟

انتقام انگولک‌چی!

بازتاب ـ بازي پيچيده «سيا» براي سقوط دولت مالكي به نتيجه مي‌رسد؟

انگولک‌چی ـ اگر شما کمک کنید، شاید!

بازتاب ـ دلجويي احمدي‌نژاد از بيت آيت‌الله ‌بني‌فضل

انگولک‌چی ـ حتماً بیوة «دم‌بخت» دارد!

بازتاب ـ جيره‌بندي دائمي آب در سيدني

انگولک‌چی ـ بالاخره اسلام در سیدنی خیمه‌اش را بر پا کرد!

بازتاب ـ وزارت بهداشت: هموطنان به عراق نرويد

انگولک‌چی ـ آره والله، روح صدام راضی نیست!